«Αυτήν την στιγμήν (ώρα 10) μοί παρεσχέθη η κάτωθι πληροφορία: Την 6/9/ 54 αφίχθη ενταύθα με Αιγυπτιακόν διαβατήριον ο Αιγύπτιος Χατζηανδρέας Ιωάννης. Εις το Αεροδρόμιον εδήλωσεν ότι θα καταλύση εις το ξενοδοχείον Αthenee Palace επί της οδού Κολοκοτρώνη αριθμ.1 Είναι υπάλληλος της Εταιρείας Δερμάτων Χαλκούση εδρεούσης εν Αλεξανδρεία και συγγραφεύς. Εις το ανωτέρω ξενοδοχείον δεν κατέλυσεν αλλά διέμεινεν επ΄ ολίγας ημέρας εις το σπίτι του κομμουνιστού συγγραφέως Καζαντζάκη εν Αιγίνη και έπειτα εις το σπίτι της κυρίας Καράλη, ηθοποιού εν Μαγκουφάνα. […] Χθες εδήλωσεν εις γνωστόν του πρόσωπον ότι θα εγκαθίστατο εις το ξενοδοχείον Αthenee Palace. Ούτος έχει συγγράψει το βιβλίο «Ύπνος του θεριστή» καθαρώς κομμουνιστικόν του οποίου δέκα (10) αντίτυπα ευρίσκονται εις την βιτρίναν του Βιβλιοπωλείου Παπαδημητρίου επί της οδού Λυκούργου αρ.10. Χρησιμοποιεί το ψευδώνυμον «Τσίρκας Στρατής» (…)».
Πρόκειται για τμήμα από το περιεχόμενο του απόρρητου φακέλου κοινωνικών φρονημάτων του συγγραφέα της τριλογίας «Ακυβέρνητες Πολιτείες» Στρατή Τσίρκα, το οποίο παρουσίασε προ εβδομάδων το ΑΠΕ – ΜΠΕ. Βέβαια, ο Στρατής Τσίρκας θα διαγραφεί λίγα χρόνια αργότερα από εκείνη την επίσκεψη στην Αθήνα, που κατέγραψαν με τόση λεπτομέρεια οι ρουφιάνοι (μέσα σε 120 λέξεις καρφώνει πέντε ανθρώπους ο αθεόφοβος!) του τότε καθεστώτος. Το ΚΚΕ τον διέγραψε από την Κομματική Οργάνωση Αλεξάνδρειας για τις «κομμένες κεφαλές», όπως χαρακτήριζε, στο πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας («Η Λέσχη»), τα ανώτερα κομματικά στελέχη που απλώς επαναλαμβάνουν το ίδιο ποίημα, έχοντας ενίοτε χάσει κάθε σχέση με τη λογική και την πραγματικότητα.
Περισσότερες από πέντε δεκαετίες πέρασαν από την έκδοση της «Λέσχης» και οι «κομμένες κεφαλές» βρίσκονται σήμερα στη διακυβέρνηση της χώρας, κάτι που ούτε ο Τσίρκας δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Η σχέση τους με την πραγματικότητα της κοινωνίας και της οικονομίας μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη: Καμία! Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το αστείο, δήθεν αριστερό, αφήγημα το οποίο επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ; Ανθρωποι οι οποίοι από τη μία εμφανίζονται να θέλουν συμφωνία με τους δανειστές (και μνημόνιο, είτε λέγεται τρίτο ή 3+) και από την άλλη αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα!
Επειδή, μάλιστα, αρκετοί εξ’ αυτών ανήκουν στη γνωστή συνωμοταξία των ανεπάγγελτων αιώνιων πολιτικών στελεχών έχουν ένα και μόνο στόχο: Τη συνεχή διαβούλευση ώστε να εξακολουθήσει το άρμεγμα του κρατικού ταμείου. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως μιλούν για ρήξη, αλλά στο τέλος συμφωνούν, προκειμένου στη συνέχεια να μην υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα, να εκβιάσουν (χωρίς να καταλαβαίνουν πως δεν έχουν τέτοια περιθώρια), ώστε στο τέλος να ξανασυμφωνήσουν, κ.ο.κ.
Μια κυβέρνηση που δηλώνει πως θέλει να βγάλει τη χώρα από το επταετές τέλμα πρέπει να αποτελείται από στελέχη που σχεδόν δεν κοιμούνται! Που καταστρώνουν και εφαρμόζουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος. Είτε σε συμφωνία με τους δανειστές, είτε χωρίς συμφωνία με τους δανειστές. Είτε με ευρώ, είτε εκτός ευρώ. Ας εξηγήσουν τέλος πάντων ποιο είναι το σχέδιό τους, εκτός από το ροκάνισμα του άδειου κρατικού ταμείου. Και ας έχουν το πολιτικό θάρρος να αναλάβουν το ρίσκο της εφαρμογής του.
Η πικρή αλήθεια είναι πως ούτε είχαν, ούτε έχουν κάποιο σχέδιο. Η Νέα Εξουσία που προσπαθούν να χτίσουν είναι χειρότερη από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης του οποίου αποτέλεσαν δομικό στοιχείο ως πανεπιστημιακό, συνδικαλιστικό και μηντιακό κατεστημένο. Ο Chris Hedges στο βιβλίο του «Ο Θάνατος της Προοδευτικής Τάξης» (The Death of the Liberal Class) εξηγεί με γλαφυρό τρόπο πως η soft Αριστερά τύπου Συνασπισμού, τώρα ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε στην πνευματική εξαχρείωση και στην οικονομική εξαθλίωση της μεσαίας τάξης των ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι της ίδιας σχολής σκέψης κατάφεραν μέσα σε λίγους μήνες να ροκανίσουν τα λίγα αποθέματα ελπίδας που είχαν απομείνει σε όσους τους ψήφισαν, απογοητευμένοι από τους δήθεν πεφωτισμένους φίλους της Ευρώπης που κυβερνούσαν στα πρώτα χρόνια της κρίσης παίρνοντας τα ρέστα τους.
fotisk 